Jagun is de groepsnaam, die geleend wordt van de frontvrouw Eva Jagun, geboren in Keulen, maar al laren lang actief in de Berlijnse clubs. Eva heeft, net als muzikale partner-in-crime Manuel Zacek -hij is Zwitser van geboorte, maar koos ook voor Berlijn als uitvalsbasis-, een flink ontwikkelde voorliefde voor alles wat naar Braziliaanse muziek zweemt.

Met deze plaat zijn ze aan de derde CD toe -de eerste op hun pas opgerichte eigen label en de derde in totaal- en die kwam er, mede omwille van de Corona-pandemie, met meer dan enkele horten en stoten. Jagun was immers sowieso van plan de plaat te maken in samenwerking met een aantal Braziliaanse bevriende muzikanten, maar door de beperkingen die de pandemie met zich bracht, moest er heel veel gebeuren via digitale uitwisseling. Tracks worden dan heen en weer gestuurd over de digitale snelweg en beetje bij beetje krijgen ze dan de vorm en de inhoud, die de artiest voor ogen heeft, maar het spreekt voor zich dat artiesten nog altijd het allerliefst gewoon met zijn allen samen muziek zitten te maken.

Elkaar zien en met elkaar kunnen intrigeren is voor zo goed als alle muzikanten van cruciaal belang en dat was nu net wat de Covid-beperkingen onmogelijk maakten. Een beetje artiest maakt van de nood nochtans een deugd en deden ook Eva en Manuel: ze gebruikten de vrijgekomen tijd en ruimte om zich nog dieper en intenser met de tracks bezig te houden en de productie van elk nummer keer op keer te verfijnen en uit te puren. Dat was niet makkelijk, maar met ruim veertig muzikanten aan boord, was deze manier van werken een uitgelezen kans om uit elk van de tracks het maximum te halen. De plaattitel kreeg zo helemaal de inhoud die hij suggereert en beluistering van de twaalf nummers van de plaat, onderschrijft dat helemaal.

Ruim de helft van de songs komt uit de collectieve kokers van het duo, dat voor het overige een beroep deed op mensen als Nuno Mindelis-bassist Marcos Klis, toetsenman Beba Zanetini, met wie Eva geregeld het podium deelt en stadsgenoot/gitarist Loomis Green. De afsluiter, “Bei Dir War Es Immer So Schön” is, net als “Partir” van de hand van Lotte Lenja-begeleider Theo Mackeben en bij ons vooral bekend in de versie van Hildegard Knef en Birelli Lagrène.

Met heel veel respect voor de groten als Tom Jobim, Vinicius de Moraës, João Gilberto (aan wie “Mr. Hó-Bá-Lá-Lá opgedragen is) en aanverwanten, zingt Eva zich -vaak in het Engels- een weg doorheen een heel fijne set van songs die één ding gemeen hebben: ze ademen de Latin en bij uitbreiding de hele samba en bossa nova-stijl uit en, zelfs als het weer, zoals vandaag, veeleer aan de grijze kant is, kun je moeilijk anders dan helemaal warm worden van deze liedjes. Eva Jagun is een heel goeie zangeres, die zich met topmuzikanten weet te omringen en die niet te beroerd is om anderen te laten schitteren, zoals op mijn favoriet “Hurting”, waar Marco Klis op heel natuurlijke wijze de hoofdrol in de schoot geworpen krijgt. Heel knap en doorwrocht nieuw werkstuk van een duo, waar ik wel meer wil van horen!

(Dani Heyvaert)